Xueves, 18 de xineru 19:30 h | Muséu Antón
La poesía de Xurde Fernández.
Presenta: Pablo Texón | Intervién: Xurde Fernández.
Música: Escuela de Música “Miguel Barrosa” de Carreño.

Xurde Fernández (Candás, 1975) ye llicenciáu en Filoloxía Hispánica y especialista en Llingua Asturiana, de la que pon clase nel institutu de Candás. Conocíu a lo primero como narrador (cuentista y novelista), tien delles obres editaes (Volver, 2007; El color del escaezu, 2008, xunto a Marián García; La espera, 2008; Ucrania y otros nomes de muyer, 2009; Díes d’iviernu, 2009 -Premiu Llorienzu Novo Mier-; Intentu d’escritura, 2010 (Premiu de la crítica); y Aeropuertu, xunto a Marián García, 2011). Pero ye tamién autor de testos dramáticos (Pa L’Habana, 2016. Premiu de l’Academia de la Llingua Asturiana), poemarios (Difícil, 2017. Premiu Fernán Coronas) y de dellos llibros pa neñes y neños (Febreru, 29, 2009, xunto a Marián García. Accésit Premiu Asturnews; L’árbol de la verdá, 2011, xunto a Marián García; Antón quería ser porteru, 2011, xunto a David Fernández)

DIFÍCIL
DIFÍCIL ENTENDER
que toos lloramos;
difícil desplicar
qu’él tamién llora.
Difícil afalagar,
secar les llárimes,
cuando sabes que’l
problema
namás ye
del mundu
que triamos cada día.
Difícil d’esplicar
-permitíime la suavidá na espresión-
si nun ye
con un puñetazu enriba
la mesa.

PALABRES
SÉ QUE YERA FÁCIL, MUI FÁCIL
guardar en caxes o bolses
les palabres escaecíes desque nací,
les palabres qu’entá suaño y yá naide diz,
les palabres que, quiciabes, yá naide va dicir.

Sé que yera fácil, mui fácil
guardales
enantes de qu’esta nueche aportara la escuridá,
el mio fin,
el nuestru fin.